Utter

Uiten

Nacht drinkt zout water uit een emmer, trekt
een mouw uit de zee, morst hand over mond.
Nacht geeft de emmer terug aan de zeeman.
Nacht, in blauw hemd, waadt aritmisch.
Nacht spoedt weg, de heuvel op.

De hemel vlamt op als om te zeggen wat
Tong rolt aan tegen de tanden als om te zeggen wat
De kustlijn verbrokkelt grof en gefortificeerd

Tijd van leven geven, vreemdeling,
deze dageraad dwingen omlaag te regenen en jou te uiten.

Utter

Night drinks salt water from a bucket, draws
a sleeve from the sea, spills hand across mouth.
Night hands back the bucket to the sailor.
Night, blue-shirted, wades arrythmically.
Night hurries off uphill.

The sky fires up as if to say what
Tongue swells against teeth as if to say what
The coastline cuts up thick and fortified

Giving the time of day, stranger,
willing this dawn rain down and utter you.