in spite of what I tell

in spite of what I tell   
others about You

You keep Yourself from them
just like how in every conversation 

You sidestep all semiotic  
repercussions. it is said   

You once had a body
that spoke in words

like how I speak when I’m 
with friends. how can we ever  

be together when every cup
we raise is in the name  

of a departure?
where in us - that empty,

impenetrable covenant   
in every dying word

that we exchange -   
does Your return

take place? must we ask?  

a cat moves around inside of you.
she appears to be on the prowl,

then stops. I stroke her, but when she looks up, she too appears

at a loss with what she didn’t find.

ondanks wat ik van jou

ondanks wat ik van Jou
aan anderen vertel,

Jij houdt Je bij hen weg
zoals Je Je in elk gesprek

aan alle taalweerslag
onttrekt. het is verteld

dat Je een lichaam hebt gehad
dat woorden sprak

zoals ik spreek als ik
met vrienden ben. hoe moeten

wij ooit samen zijn als ieder glas
met hen ten teken staat

van een vertrek?
hoe vindt in ons – dat lege,

ondoordringbare verbond
in ieder stervend woord

dat wij elkaar toespreken -
afzonderlijk Jouw terugkeer

plaats? is dat de vraag?

er loopt een katje in Je rond.
ze lijkt naar iets te zoeken,

houdt dan stil. ik haal haar aan,
maar als ze opkijkt, oogt ook zij

verloren wat ze daar niet vond.